برتری داشتن در پری-فلاپ برای بازیکنان تگزاس-هولدم بسیار مهم است – برتری زمانی است که دست بازیکن بیش از ۷۰٪ در پری-فلاپ احتمال برد دارد و معمولا هنگامی اتفاق می‌افتد که هر دو بازیکن آس داشته باشند اما کیکر یک شخص قوی‌تر بوده و یا پاکتی بالاتر از پاکت فرد مقابل داشته باشد.
در این آموزش نگاهی به این مبحث در پوکر اوماها پات-لیمیت می‌اندازیم، به قدرت کارت‌ها قبل و بعد از فلاپ پی می‌بریم و بررسی می‌کنیم که چگونه باید در شرایط مختلفه به بازی بپردازیم. یکی از برداشت‌های اشتباه به خصوص در میزهای سبک اوماها این است که همیشه وقتی کارت بسیار قوی داریم نسبت به حریف احساس برتری نداریم، بیشتر بازیکنان در این میزها با هر نوع کارتی بازی می‌کنند و یکسان بودن قدرت کارت شما و آنان معمولا بدترین حالت در نظر گرفته می‌شود، سعی کنید از احتمال برد بالاتر خود نهایت استفاده را ببرید.
راهنما:
دابل-سوت: کارتی که ۲ خال دارد و از هر خال دو عدد وجود دارند، مثل 
سینگل-سوت: کارتی که احتمال فلاش شدن با یکی از خال هایش را داشته باشد، مثل 
آفسوت: کارتی که احتمال فلاش شدن ندارد، مثل 
پاکت‌های برتر پات-لیمیت
بیشتر بازیکنان می‌دانند که دست‌های اوماها در پری-فلاپ احتمال برد نزدیک‌تری نسبت به هولدم دارند. با این حال این موضوع از برتری داشتن کارت‌ها نسبت به یکدیگر جلوگیری نمی‌کند. در اینجا بدترین حالات را بررسی می‌کنیم.
بازیکن ۱: A-A-10-10 (دابل-سوت) = ۸۰.۵۱٪
بازیکن ۲: K-K-10-10 (آفسوت) = ۱۹.۳۰٪
البته داشتن کیکر یکسان و برتری خال‌ها معمولا اتفاق نادری است، با این حال اگر هر دو کارت را آفسوت در نظر بگیریم و دو کیکر رندوم به هر کدام اختصاص دهیم تفاوت زیادی در ماهیت قضیه در پری-فلاپ به وجود نخواهد آمد.
بازیکن ۱: A-A-5-8 (آفسوت) = ۷۲.۶۱٪
بازیکن ۲: K-K-4-9 (آفسوت) = ۲۷.۳۹٪
حال می‌توانیم به بازیکن دوم کیکرهای باکیفیت‌تری اختصاص دهیم و کیکرهای بازیکن اول را کاملا بی‌ارزش در نظر بگیریم. فرض کنید که در مثال قبل بازیکن دوم پوزیشن داشته باشد، فلاپ‌های زیادی وجود دارند که او می‌تواند بازی را از AA بگیرد و برنده پات شود، شما کدام دست را ترجیح می‌دهید؟
بازیکن ۱: A-A-2-8 (آفسوت) = ۵۵.۳۶٪
بازیکن ۲: K-K-J-10 (دابل-سوت) = ۴۴.۶۴٪
حال پاکت-آس خالی با کیکر بی‌ارزش را در برابر یک دست متوسط دابل-سوت در نظر بگیرید، خواهید فهمید که بیش از حد قوی در نظر گرفتن پاکت-آس در این شرایط چقدر می‌تواند خطرناک باشد:
بازیکن ۱: A-A-2-8 (آفسوت) = ۵۱.۳۴٪
بازیکن ۲: J-10-9-8 (دابل-سوت) = ۴۸.۶۶٪
حال در یک پات سه‌نفره فرض کنید هر دو نفر دیگر کارت باکیفیتی دارند:
بازیکن ۱: A-A-2-8 (آفسوت) = ۲۸.۶۶٪
بازیکن ۲: J-10-9-8 (دابل-سوت) = ۳۹.۴۵٪
بازیکن ۳: K-K-A-Q (دابل-سوت) = ۳۱.۸۸٪
این درصدها نشان می‌دهند که کیفیت کیکرهای شما در پری-فلاپ نقش بسیار موثری در احتمال برد خواهند داشت. در مجموع داشتن پاکت‌های قوی در پات-لیمیت اوماها نقش بسیار کوچکی در تصمیم‌گیری شما دارد، چرا که به همین شکل می‌توانید با دست‌های دیگری مثل راندون‌ها و دابل-سوت‌ها نیز بازی کنید. در ادامه بررسی‌های دیگری درباره این دست‌ها انجام می‌دهیم.
راندَون‌ها (Rundowns) در اوماها
در این قسمت به بررسی راندون‌ها یا کارت‌های پشت سر‌هم می‌پردازیم. برتری این کارت‌ها تا حد زیادی بستگی به های-کارت‌ها و فواصل کارت‌ها دارد.
بازیکن ۱: 8-7-6-5 (آفسوت) = ۲۲.۵۱٪
بازیکن ۲: 9-8-7-6 (آفسوت) = ۶۲.۷۱٪
تساوی: ۱۴.۷۹٪
حتی با وجود احتمال چاپ شدن پات مشاهده می‌کنیم کا بازیکن ۲ برتری قابل توجهی در این شرایط دارد. دابل-سوت کردن دست این بازیکن برتری را تا ۶۸٪ افزایش می‌دهد. مثال دیگری را بررسی می‌کنیم:
بازیکن ۱: 8-7-6-5 (آفسوت) = ۳۷.۳۵٪
بازیکن ۲: J-10-9-8 (آفسوت) = ۶۲.۴۳٪
احتمال چاپ شدن پات در این شرایط بسیار ناچیز است. با استفاده از این مثال‌ها متوجه می‌شویم که راندون‌ها به ندرت در شرایط وحشتناک و تصاحب‌شده قرار می‌گیرند. در مثال‌های بالا اگر بازیکن کارت‌های بازیکن اول دابل-سوت باشند احتمال برد او تا ۴۵ درصد افزایش پیدا می‌کند.
پاکت‌های متوسط هماهنگ در پری-فلاپ
همه بازیکنان به پاکت‌های قوی یا راندون‌های باکیفیت علاقه‌مند هستند، اما روی میز شرایطی کمی متفاوت است. گاهی اوقات در پات-لیمیت اوماها یک پیر متوسط همراه با دو کارت کمکی داریم، به طور مثال J-J-10-8 سینگل-سوت را در نظر بگیرید. در اینجا نگاهی به برتری این کارت‌ها نسبت به یکدیگر می‌اندازیم، سپس آن‌ها را با دست‌های قوی (باکیفیت و برعکس) و همچنین راندون‌ها مقایسه می‌کنیم.
بازیکن ۱: J-J-10-8 (سینگل-سوت) = ۶۸.۶۵٪
بازیکن ۲: 5-6-7-7 (آفسوت) = ۳۱.۳۵٪
البته توجه کنید هنگامی می‌توانیم متوجه برتری کارت خود شویم که دقیقا دست حریف را بدانیم. برای اینکار مثال‌های زیر را بررسی می‌کنیم:
در برابر های-کارت‌های پشت‌سرهم (Broadway)
بازیکن ۱: J-J-10-8 (سینگل-سوت) = ۴۸.۴۴٪
بازیکن ۲: K-Q-J-10 (سینگل-سوت) = ۴۵.۵۵٪
در برابر کارت‌های قوی باکیفیت
بازیکن ۱: J-J-10-8 (سینگل-سوت) = ۳۰.۸۸٪
بازیکن ۲: A-A-K-Q (دابل-سوت) = ۶۹.۱۱٪
در برابر راندون‌های پایینتر
بازیکن ۱: J-J-10-8 (سینگل-سوت) = ۶۱.۱۷٪
بازیکن ۲: 8-7-6-5 (دابل-سوت) = ۳۸.۶۸٪
در اینجا مشاهده می‌کنید که کارت ما در برابر دست‌های پرمیوم و برادوی-راندون‌ها ضعیف‌تر و در برابر راندون‌های پایینتر برتری نسبی دارد.
هدف از این آموزش این بود که به شما توضیح دهیم داشتن برتری در پری-فلاپ امکان‌پذیر بوده و دست‌هایی که برای بازی انتخاب می‌کنید تا حد زیادی در برد شما موثر هستند. البته فاکتورهای زیاد و پیچیده‌ای روی میزان برد شما تاثیرگذارند، گرفتن بلوف‌های حریف، بازی درست و حساب شده بعد از فلاپ و کنترل پات و ریزها از نکات مهم دیگر هستند که در مقالات بعدی به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت. در آخر باید بدانید ریز دادن در پری-فلاپ در اوماها هنگامی اتفاق نمی‌افتد که بهترین دست را داشته باشید، فقط باید مطمئن باشید بدترین دست نیستید! موفق باشید.
