کارت های عمومی پوکر به هر بازی پوکری گفته می شود که از کارت های عمومی (community cards) استفاده می کند (همچنین “کارت های شیرینگ” یا “کارت های ویندو” نیز نامیده می شود)، این کارت ها کارت هایی هستند که در مرکز میز روی زمین قرار داده میشوند و توسط همه بازیکنان به اشتراک گذاشته می شوند.
در این بازی ها، به طور خصوصی به هر بازیکن یک دست ناتمام (“کارت های خال”) در نظر گرفته می شو ، و سپس با کارت های عمومی ترکیب می شود تا یک دست کامل ایجاد شود. مجموعه کارت های عمومی “تابلو یا بُرد” نامیده می شود، و ممکن است در یک خط ساده معامله شود یا به صورت خاصی تنظیم شود.
قوانین هر بازی، نحوه ترکیب آنها با دست خصوصی هر بازیکن را تعیین می کند. محبوب ترین بازی کارتی امروز، تگزاس هولدم است که از دهه 1920 شروع به کار کرد. در بازی های خانگی معمولا استفاده از چیپ است، در حالی که کازینوها معمولا فقط بلایندها را برای این بازی ها استفاده می کنند.
بازی های بدون محدودیت و حد ثابت خیلی رایج نیستند، در حالی که السپرید محدود و پات های محدود کمتر است. قالب شرط بندی و میزان شرط بندی می تواند بسته به منطقه و همچنین زمان، سال و حجم متفاوت باشد (کازینوها اغلب آخر هفته ها بازی ها را تغییر می دهند تا تقاضای بیشتری از مشتری را تأمین کنند).
دورهای شرط بندی بعدی اغلب محدودیت بیشتری نسبت به دوره های قبلی شرط بندی دارند. هر دور شرط بندی با اسپرید در سمت چپ دیلر آغاز می شود (وقتی از بلایندها استفاده می شود، مرحله اول با بازیکن بعد از بازی بزرگ شروع می شود)، بنابراین بازی های کارت عمومی به طور کلی بازی های موقعیتی هستند.
اکثر بازی های کارت عمومی با مقادیر دست پایین lowball، خوب بازی نمی کنند، اگر چه برخی از آنها در های لوی دو بخشی بسیار خوب بازی می کنند، به خصوص با مقادیر کمتر از آیس 5 تایی، به دست آوردن هر دو نیمه یک پات امکان پذیر است. هنگامی که در اسپلیت های لو بازی می شود، به طور کلی حداقل دست واجد شرایط برای لو (کم) (اغلب 8 بالا) است و نیازی به اعلامیه نیست.
کارت های عمومی در پوکر
غالبا چندین کارت عمومی روی میز اسپلیت می شود، که توسط همه بازیکنان به اشتراک گذاشته می شود، و مشروط به قوانین خاص نوع مربوط به تعداد آنها، و اینکه کدام یک از کارتها می تواند در دست هر بازیکن باشد استفاده می شود. چنین مجموعه ای از کارت های عمومی اغلب “برد” یا “ویندو” نامیده می شود (گرچه این اصطلاح اخیر با استفاده از آن در سایر بازی های ورق مغایرت دارد).
این برد معمولا در یک خط ساده کار می شود، اما برخی از بازی ها ممکن است دارای طرح های مفصلی از کارت های عمومی با قوانین خاص در مورد ترکیبات مورد استفاده آن باشند. به عنوان مثال، هولدم تگزاس که هر بازیکن دو کارت در دست خود دارد و یک برد از پنج کارت عمومی در یک خط ساده که برای همه به اشتراک گذاشته شده است. سپس هر بازیکن بهترین دست پنج کارته را در هر ترکیبی بازی می کند.
در هولدم تگزاس اوماها، قوانین، بازیکنان را محدود می کند تا از پنج کارت عمومی دقیقا سه (نه بیشتر و نه کمتر)، همراه با دقیقا دو کارت از هر چهار کارت که به هر بازیکن اختصاص داده شده، استفاده کنند. در Tic-tac-toe، برد، یک آرایه 3×3 متشکل از 9 کارت است و بازیکنان باید دقیقا از سه کارت از یک ردیف، ستون یا قطر برد (تابلو) استفاده کنند.
پوکر تگزاس هولدم
این محبوب ترین بازی کارتی عمومی امروز است. به هر بازیکن دو کارت “خال” خصوصی داده می شود و پس از آن یک دور شرط بندی وجود دارد. سپس سه کارت عمومی به صورت فیس تو فیس (بدون ترتیب و الگوی خاصی) برای تشکیل “flop” و پس از آن مرحله دوم شرط بندی انجام می شود. کارت عمومی چهارم (” کارت نوبت”) سومین دور شرط بندی است. و در آخر کارت عمومی پنجم (“ریور”) مرحله شرط بندی نهایی است.
هنگام مسابقه، هر بازیکن با استفاده از هر پنج کارت در میان دو کارت در دست خود و پنج کارت واقع در بُرد، بهترین دست پنج کارته را بازی می کند. این تفاوت کلیدی با هولدم اوماها است. بازیکن ممکن است از هر دو، یک یا هیچ یک از کارت های خال خود را در دست آخر استفاده کند (گرچه دستی که روی صفحه بازی می کند تضمین شده است که می تواند پات را “بشکند”، زیرا هر بازیکن دیگری که در مرحله مسابقه هنوز کارت را در دست دارد، به همان پنج کارت دسترسی دارد.
توجه داشته باشید که در تمرین فعلی، قبل از هر دور چرخش کارت عمومی (فلاپ ، نوبت و ریور) ابتدا یک کارت “سوزانده می شود” و در یک ردیف دور انداخته می شود. این امر به منظور جلوگیری از “علامت گذاری” کارت های تقلبی بین کارت ها و دانستن اینکه کارت صعودی دیلر چیست، اجرا میشود.
هولدم دوبُردی
برای هولدم دوبردی، دو تابلو یا برد پنج کارته جداگانه کار می شود و استفاده از هر برد با دست های بالا، نیمی از پات را در بر می گیرد. به عنوان مثال، پس از اولین دور شرط بندی، در هر یک از دو برد جداگانه سه کارت عمومی تقسیم می شود. بعد از دور دوم، به هر دیلری کارت عمومی دیگری تعلق می گیرد. و قبل از دور آخر، به هر دیلر کارت پنجم داده می شود (بنابراین در مجموع ده کارت عمومی وجود خواهد داشت که شامل هولدم دوبردی پنج کارته جداگانه است). ممکن است یک بازیکن بهترین دست را در هر دو برد داشته باشد و بنابراین کل پات (بانک) را “بار” کند.
این نوع از هولدم تگزاس را گاهی “هولدم دوفلاپی” می نامند که کمی اشتباه است، زیرا فقط دو فلاپ وجود ندارد، بلکه دو کارت نوبتی و دو کارت ریور وجود دارد.
